Het leven van een mijnwerker gaat niet over rozen

Zaterdag 12 juli

Vandaag gaan we op pad naar Falun. Heerlijk weertje. We rijden via de westkant van het Siljanmeer, een heel vriendelijk stukje Zweden, en gaan kort Leksand bekijken en een lunch inslaan. Dan snel door, want het is een lange rit naar Falun, zo'n 175 km en dat is veel als je meestal maximaal 90 km per uur mag rijden, en vaak maar 70.
Falun staat bekend om de kopermijn (waar ook veel zilver en zelfs goud in forse hoeveelheden is gevonden), wat fors heeft bijgedragen tot de welvaart van Zweden. Ook werden hiermee de oorlogsdaden van de Zweedse koningen gefinancierd wat het land juist weer arm maakte.
De mijn is reuze interessant. Er is een aardig museum en de rondtour in de mijn tot 67 meter diep is indrukwekkend. Zo lopen we langs een schacht van 208 meter! Als je je voorstelt hoe de mijnwerkers vanaf de twaalfde, dertiende eeuw gezwoegd moeten hebben, is het toch veel leuker als tourist omlaag te gaan met de trap en weer omhoog te gaan met een 20 eeuwse lift....
Na het bezoek aan de mijn bekijken we wat oude mijnwerkershuisjes. De rit terug naar de camping is lang. Dennis en Youri gaan eerst levend stratego spelen om 19 uur, pas daarna (laat dus!) gaan we eten.
's Avonds nog een beetje badmintonnen en een potje rummikub. Bij de 2 kacheltjes, die elke avond branden om warm te blijven. De nachten blijven helder, maar kil.
Als we eenmaal slapen hebben we het niet koud.