Johannesburg, de kop is er af.
Door: Max
Blijf op de hoogte en volg Marit, Max, Dennis en Youri
28 Juli 2013 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Onze KLM vlucht met de Epidaurus verloopt prima en zonder noemenswaardigheden. Via Duitsland vliegen we over Zwitserland, Italië, over de woestijnen van Libië en Tsjaad, om te vervolgen over de jungle van de Centraal Afrikaanse Republiek en Zaire, en tot slot over Zambia en Zimbabwe naar Zuid -Afrika. Op 11 km hoogte. Het blijft iets bijzonders.
Keurig op tijd landen we op Tambo airport en het is er heerlijk rustig. Eerst maar de eerste Rands pinnen. Trifty verhuurt ons een witte Nissan X-trail. English style, dus links rijden en schakelen met het stuur rechts, dat wordt opletten!
In het donker vinden we met enige moeite het door Go-Explore geboekte hotel Road Lodge, 4 km van Tambo. Eenvoudig en functioneel, twee 2-persoonskamers. 23:00 uur pitten, na nog wel een duidelijke waarschuwing bij brandalarm te hebben geregistreerd: by brand nie paniek-bevang nie. De kop is er af!
Happy Soweto en het roerige Apartheid verleden
28 juli
09:10 uur vertrekken we richting Soweto voor een cycle tour. Onze spullen laten we voor de veiligheid achter in het hotel. In de wirwar van wegen verlaten we zonder bedoeling de snelweg en rijden we richting centrum. Het is zondag, geen files en onze Nissan koerst vlot. Erg leuk om wat van Johannesburg te zien: van keurig gekleed tot zwerver, geen blanke te bekennen, een drukke stad in zondagsrust, de wolkenkrabbers van het zakencentrum, het rommelige van een Afrikaanse stad.
In 1886 is Johannesburg ontstaan na de vondst van goud. Binnen 20 jaar woonden en werkten er al 100.000 mensen; blanken en zwarten. Dit is de tijd dat de eerste rassenwetten verschenen en de eerste townships ontstonden.
We zien wel sloppenwijken maar hebben moeite om Soweto te vinden. Net als we denken om het maar op te geven doorklieven we de 3 mln mensen tellende agglomeratie en zien we het bord Hector Pieterson Museum. Daar moet Soweto Cycle Tours zijn, die ik een paar dagen geleden heb gesmst. En ja hoor, daar fietst Pulli al een uur rond om ons op te vangen.
De zadels worden 2x zo hoog gezet en we gaan op pad. Het is prachtig weer, zo'n 21 graden, en Pulli vertelt over het ontstaan van en leven in Soweto. Het is altijd al een smeltkroes van stammen en nationaliteiten geweest. Er zijn weinig regels, iedereen kan er zo maar gaan wonen, al tientallen jaren is er voor veel huizen gewoon elektriciteit en water beschikbaar en er zijn 46 wijken in te delen naar 3 welvaartsklassen. We rijden door een tweede klas wijk en dat kent allemaal behoorlijke stenen huizen. Sinds de afschaffing van de Apartheid in 1994 is er veel in renovatie geïnvesteerd. De werkloosheid is wel erg hoog, zo'n 65%.
We fietsen naar een straat met wat winkels als Dennis een lekke band krijgt. Pulli haalt een nieuwe terwijl wij wat rondneuzen en kletsen met de mensen. Ze zijn van nieuwsgierig tot argwanend, van somber tot zeer vrolijk. Veel zijn net naar de kerk geweest en zien er paasbest uit.
We fietsen om ca 11 u door naar een uitspanning waar dronkenlui aan het biljarten zijn, ze ons op een vriendelijke manier om geld vragen en Pulli ons het lokale bier wilt laten proeven uit een smerig pak. 'Nee, laat maar, wij drinken nooit alcohol hoor, bah'. En 'Nee, onze kinderen zijn nog veel te jong voor alcohol', al zat er maar 0,5% in. We komen er mee weg...
We fietsen, ons geheel veilig voelend, door naar de plek waar Hector Pieterson, een klein ventje nog, werd doodgeschoten bij de studentenrellen in 1976. Symbool van de systematische onderdrukking. Oorzaak was het regeringsbesluit dat naast Engels ook Afrikaans op alle scholen gegeven moest worden; hiervoor waren er - vooral in de steden- te weinig docenten en de examens werden een stuk moeilijker. Dit was de opstap naar uiteindelijk de eerste vrije verkiezingen in 1995 waardoor Tata Nelson Mandela president werd. Een ongelofelijke geschiedenis die de hele wereld heeft beziggehouden.
We rijden langs het huis waar Mandela gewoond heeft (en waar een aantal tegenstanders volgens Pulli meerdere moordaanslagen op hem heeft gepleegd) en het huis van Desmond Tutu, door zijn familie bewoond.
Dan fietsen we naar het monument van Hector Pieterson. Bijzonder om hier zo rond te kunnen fietsen.
We nemen afscheid van Pulli, we hebben genoten en weer wat bijgeleerd!
Na de weg aan een vriendelijke agent gevraagd te hebben verlaten we Soweto, maar niet voordat we nog een keer fout gereden zijn en daardoor een armer deel van Soweto hebben gezien. En ook niet voordat we de grootste verrassing van de dag spotten. Een golfbaan midden in Soweto!!! En ja, er wordt actief een balletje geslagen. Het moet nie gekker worden nie!
Verder op zoek naar het Apartheidsmuseum. Net als we ook nu weer denken om dit maar over te slaan zien we een bord langs de kant van de weg. 10 minuten later stappen we dit belangrijke en prijzenwinnend museum binnen. Eerst wat eten. Dan naar de speciale tentoonstelling over Nelson Mandela. Wat een bijzondere man is hij toch, wat een uniek levensverhaal.
Verder veel foto's en films over het ontstaan van de Apartheid, de geografische seggregatie, de oprichting van het ANC, de opstanden, de eerste vrije verkiezingen in 1994 en de eerste zwarte president in 1995.
We tuffen terug naar het hotel om onze spulletjes op te halen en in rap tempo overbruggen we de 50 km naar Pretoria. Prima vierbaans snelweg. Keurig voor vijven arriveren we bij Hotel 224. Prima. We lopen een stukkie naar het park aan de voet van het regeringsgebouw, The Union Buildings.
In het hotel storten we ons op het heerlijke buffet, spelen een potje rummikub en gaan vroeg naar bed.
Keurig op tijd landen we op Tambo airport en het is er heerlijk rustig. Eerst maar de eerste Rands pinnen. Trifty verhuurt ons een witte Nissan X-trail. English style, dus links rijden en schakelen met het stuur rechts, dat wordt opletten!
In het donker vinden we met enige moeite het door Go-Explore geboekte hotel Road Lodge, 4 km van Tambo. Eenvoudig en functioneel, twee 2-persoonskamers. 23:00 uur pitten, na nog wel een duidelijke waarschuwing bij brandalarm te hebben geregistreerd: by brand nie paniek-bevang nie. De kop is er af!
Happy Soweto en het roerige Apartheid verleden
28 juli
09:10 uur vertrekken we richting Soweto voor een cycle tour. Onze spullen laten we voor de veiligheid achter in het hotel. In de wirwar van wegen verlaten we zonder bedoeling de snelweg en rijden we richting centrum. Het is zondag, geen files en onze Nissan koerst vlot. Erg leuk om wat van Johannesburg te zien: van keurig gekleed tot zwerver, geen blanke te bekennen, een drukke stad in zondagsrust, de wolkenkrabbers van het zakencentrum, het rommelige van een Afrikaanse stad.
In 1886 is Johannesburg ontstaan na de vondst van goud. Binnen 20 jaar woonden en werkten er al 100.000 mensen; blanken en zwarten. Dit is de tijd dat de eerste rassenwetten verschenen en de eerste townships ontstonden.
We zien wel sloppenwijken maar hebben moeite om Soweto te vinden. Net als we denken om het maar op te geven doorklieven we de 3 mln mensen tellende agglomeratie en zien we het bord Hector Pieterson Museum. Daar moet Soweto Cycle Tours zijn, die ik een paar dagen geleden heb gesmst. En ja hoor, daar fietst Pulli al een uur rond om ons op te vangen.
De zadels worden 2x zo hoog gezet en we gaan op pad. Het is prachtig weer, zo'n 21 graden, en Pulli vertelt over het ontstaan van en leven in Soweto. Het is altijd al een smeltkroes van stammen en nationaliteiten geweest. Er zijn weinig regels, iedereen kan er zo maar gaan wonen, al tientallen jaren is er voor veel huizen gewoon elektriciteit en water beschikbaar en er zijn 46 wijken in te delen naar 3 welvaartsklassen. We rijden door een tweede klas wijk en dat kent allemaal behoorlijke stenen huizen. Sinds de afschaffing van de Apartheid in 1994 is er veel in renovatie geïnvesteerd. De werkloosheid is wel erg hoog, zo'n 65%.
We fietsen naar een straat met wat winkels als Dennis een lekke band krijgt. Pulli haalt een nieuwe terwijl wij wat rondneuzen en kletsen met de mensen. Ze zijn van nieuwsgierig tot argwanend, van somber tot zeer vrolijk. Veel zijn net naar de kerk geweest en zien er paasbest uit.
We fietsen om ca 11 u door naar een uitspanning waar dronkenlui aan het biljarten zijn, ze ons op een vriendelijke manier om geld vragen en Pulli ons het lokale bier wilt laten proeven uit een smerig pak. 'Nee, laat maar, wij drinken nooit alcohol hoor, bah'. En 'Nee, onze kinderen zijn nog veel te jong voor alcohol', al zat er maar 0,5% in. We komen er mee weg...
We fietsen, ons geheel veilig voelend, door naar de plek waar Hector Pieterson, een klein ventje nog, werd doodgeschoten bij de studentenrellen in 1976. Symbool van de systematische onderdrukking. Oorzaak was het regeringsbesluit dat naast Engels ook Afrikaans op alle scholen gegeven moest worden; hiervoor waren er - vooral in de steden- te weinig docenten en de examens werden een stuk moeilijker. Dit was de opstap naar uiteindelijk de eerste vrije verkiezingen in 1995 waardoor Tata Nelson Mandela president werd. Een ongelofelijke geschiedenis die de hele wereld heeft beziggehouden.
We rijden langs het huis waar Mandela gewoond heeft (en waar een aantal tegenstanders volgens Pulli meerdere moordaanslagen op hem heeft gepleegd) en het huis van Desmond Tutu, door zijn familie bewoond.
Dan fietsen we naar het monument van Hector Pieterson. Bijzonder om hier zo rond te kunnen fietsen.
We nemen afscheid van Pulli, we hebben genoten en weer wat bijgeleerd!
Na de weg aan een vriendelijke agent gevraagd te hebben verlaten we Soweto, maar niet voordat we nog een keer fout gereden zijn en daardoor een armer deel van Soweto hebben gezien. En ook niet voordat we de grootste verrassing van de dag spotten. Een golfbaan midden in Soweto!!! En ja, er wordt actief een balletje geslagen. Het moet nie gekker worden nie!
Verder op zoek naar het Apartheidsmuseum. Net als we ook nu weer denken om dit maar over te slaan zien we een bord langs de kant van de weg. 10 minuten later stappen we dit belangrijke en prijzenwinnend museum binnen. Eerst wat eten. Dan naar de speciale tentoonstelling over Nelson Mandela. Wat een bijzondere man is hij toch, wat een uniek levensverhaal.
Verder veel foto's en films over het ontstaan van de Apartheid, de geografische seggregatie, de oprichting van het ANC, de opstanden, de eerste vrije verkiezingen in 1994 en de eerste zwarte president in 1995.
We tuffen terug naar het hotel om onze spulletjes op te halen en in rap tempo overbruggen we de 50 km naar Pretoria. Prima vierbaans snelweg. Keurig voor vijven arriveren we bij Hotel 224. Prima. We lopen een stukkie naar het park aan de voet van het regeringsgebouw, The Union Buildings.
In het hotel storten we ons op het heerlijke buffet, spelen een potje rummikub en gaan vroeg naar bed.
-
29 Juli 2013 - 07:36
Michel:
Mooie eerste dag -
29 Juli 2013 - 08:11
Sam:
Wauw.... Nu al veel indrukken en dat pas na een eerste dag..... Leuk geschreven Marit ;-). Op naar dag 2 x -
29 Juli 2013 - 08:14
Sam:
Eh.... Bedoel.... Leuk geschreven MAX !!!! (Hahaha zag het te laat mijn berichtje was al weg) -
29 Juli 2013 - 08:15
Kasper:
Gelukkig dat het rijbewijs van Max toch nog op tijd op Schiphol is aangekomen!
Veel plezier daar in ZA, wij lezen graag mee!
-
29 Juli 2013 - 08:37
Inge:
Jeetje, dag 1 en al zoveel gedaan en zoveel gezien! Ben blij dat het met het rijbewijs goed is gekomen en dat jullie verdwaaltochtjes vandaag ook goed zijn afgelopen... Ben benieuwd waar jullie nog meer terecht gaan komen ;-) -
29 Juli 2013 - 11:22
Margaret:
Hoi familie mouwen,
zo te lezen een indrukwekkende reis. Veel plezier en ik lees regelmatig jullie blog.
fijne en vooral veilige vakantie toegewenst.
xx margaret
-
29 Juli 2013 - 18:13
Els:
Hai genieters,
Wat interessant die lessons of history. Dat smaakt naar meer.
Groetjes, Els
-
31 Juli 2013 - 12:42
Wietske:
Ik waan mij volledig in South-Africa, leuk geschreven Max, je kunt altijd nog omschakelen naar schrijver als je de bank beu bent.....;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
