Tsitsikamma 12 augustus

Dwars door de Karoo rijden we zuidwaarts naar Uniondale. De wegen zijn wat smal maar over het algemeen uitstekend. Ik hou de vaart er in met 110-120 km per uur, want we zitten al genoeg in de auto en vandaag rijden we 360 km. Het is zo'n 16 graden met zon, dus in de auto wordt het toch wel warm. Ook in de winter gaat de airco regelmatig aan.
Onderweg zien we koeien, schapen, springbokken en ja eindelijk, daar is hij dan, Marit lang gezocht en nu gevonden, daar gaan we dan.... the one and only... secretarisvogel! Een loopvogel, die we eerder in Zimbabwe hebben gezien.
Vanaf Uniondale wordt het landschap groener. Bij de farms staan vaak behoorlijke stenen huizen voor de zwarte medewerkers. Ik heb de indruk dat bij een goede blanke familie de zwarte medewerkers een behoorlijk leven hebben. Werk, voldoende eten e.d. In de dorpen en steden is dit anders; de blanke woonkern is strikt gescheiden van de townships, meestal enkele kilometers verder. Die townships bestaan vaak uit stenen huizen, maar niet voor de nieuwkomers die in woninkjes van hout en golfplaten moeten zien te overleven. En in de winter is het hier tegen de nul graden. En in de zomer vast boven de dertig. 
We nemen vanaf Uniondale de R62 naar Joubertina en Kareedouw, en rijden door een lange groene vallei waar we veel hollandse woorden en namen ontdekken. Wat een lastig dilemma eigenlijk: de blanke immigranten hebben naast eigen arbeid veel kennis ingebracht, en relatieve welvaart, maar ook veel oorlog, onderdrukking en discriminatie. Hadden ze beter weg kunnen blijven?! 
We zien poedersneeuw op de bergen! We nemen de N2 naar het westen. Dit is onderdeel van de beroemde tuinroute. Langs de oceaan ligt Tsitsikamma Park, dat we om 15:45 uur eindelijk bereiken. We betalen 35 euro entree (veel voor de paar uur die we er verblijven, maar zeker de moeite waard!). Dan de laatste kilometers naar de zee. Veel groen direct aan de kust. De golven beuken op de rotsen. Tsitsikamma Park blijkt een fantastische plek! We spotten een walvis een paar honderd meter uit de kust en een groep van zeker 15 dolfijnen, die oostwaarts surft op de golven. En deze golven van 2-4 meter spetteren meters hoog uiteen. We genieten volop van het schouwspel van moeder natuur.
En de kinderen spelen in de branding. Dennis krijgt een natte schoen...
We slapen vannacht in 2 houten basic chaletjes, 30 meter van de woeste branding af.  We eten in het restaurant en daar hebben ze wifi. Dus blog bijwerken en facetimen.
De nacht is niet zo koud, maar voor Marit wel. De andere drie slapen als een roos...