De repatriëring regelen

Marit heeft op de bank geslapen. Een redelijke nacht.
's Ochtends bel ik ONVZ en via hen de ANWB Alarmcentrale. En ook de huisarts. En Marit belt met Dennis, Bas en Janny.
De rolstoel moet vanochtend terug naar de privé kliniek. En dan moet ik wel een andere voor Marit regelen. Bij de plaatselijke Tourist Information bestel ik pijnstillers. Deze moeten uit Kuusamo komen.
En vraag ik na waar ik aan een rolstoel kan komen. 'In het ziekenhuis van Kuusamo.' 25 min rijden.
Terug naar het appartement. Met Youri loop ik weer naar het centrum. Vanochtend zouden we achter de husky's de slee op gaan. Nu gaat alleen Youri. In het busje dat hem ophaalt zitten ook andere Nederlanders.
Ik neem de bus naar Kuusamo en ben binnen een half uur in het ziekenhuis. Daar mag ik inderdaad een rolstoel lenen. Fijn! Aangezien de bus terug net langsrijdt en de volgende ruim 2 uur op zich laat wachten neem ik een taxi terug naar Ruka. Marit kan immers niks zonder rolstoel, zeker niet naar het toilet.
En loop ik weer naar het centrum om de medicijnen op te halen en boodschappen te doen: zalm ;-).
Youri verschijnt weer, hij heeft een geweldig leuke tocht gehad met de husky's! Erg aan mensen gewend, superactief en veel trekkracht.

's Middags en 's avonds doen we niet veel meer. Marit ligt de hele dag op bed. Geen pijn dankzij de pijnstillers. En zich afvragend wat de diagnose in Nederland gaat worden. Ze wil graag een MRI. Dan moeten we in Nederland toch eerst en snel langs de huisarts.

Eurocross gaat de repatriëring voor haar rekening nemen, in opdracht van FBTO, waar ik de reisverzekering heb lopen. Morgen weer contact.

Via de Vegro regelen we voor thuis een rolstoel, bed, looprek en douchekruk.

We eten weer pannekoeken, want Marit kan zo de deur niet uit.

's Avonds geen spelletjes dit keer.