Langlaufen en terugreis

Het is vandaag koud, maar prachtig weer. De derde mooie dag van onze vakantie, en daar hebben we veel mazzel mee.

Youri en ik huren langlaufski's. De grootste schoenmaat past hij met dunne sokken goed.
We nemen een rondje om de berg waar 3-4 uur voor staat. Het is echt prachtig weer! Maar het langlaufen gaat Youri wat minder af. Hij glijdt na het afzetten steeds te veel terug. Ik leg hem de techniek nog wat uit, alhoewel het voor mij ook pas de 2e keer ooit is (toen ik 16 jaar was, in Schwangau). Het gaat iets beter, maar Youri blijf piepen en zeuren. Leuk hoor, met pa langlaufen!
Onderweg drinken we warme chocolademelk in een leuke stopplek.
En gaan we weer door, want zo heel veel tijd hebben we ook weer niet.
De loipe is niet al te steil, maar op de terugweg maken we een forse afdaling waardoor het meer lijkt op alpineskiën.
Tegen 13.30 uur zijn we weer bij het appartement. Ik breng het materiaal terug naar het verhuurbedrijf in het dorp.

Youri en ik pakken alle spullen in ruim een uur in.

Om 15.15 uur komt de taxi ons ophalen om naar het vliegveld van Kuusamo te rijden. Daar zetten we Marit, Youri en de bagage af en rij ik naar het ziekenhuis op en neer om de geleende rolstoel terug te brengen.

Na 1,5 uur komt het Transavia vliegtuig aan. Marit mag er als eerste in. Op een extra smalle rolstoel wordt ze door 3 Finnen de trap omhoog getild. Het vriendelijke personeel wacht ons op. He, die voorste stoelen zijn krapper dan we dachten! No worries, het vliegtuig zal niet vol komen en Marit pakt overdwars 3 stoelen op de tweede rij. Zo gaat het ook!

We vliegen eerst naar Kittilä, een half uur naar het noorden en binnen de Poolcirkel. We vliegen over een indrukwekkend landschap van besneeuwde meren, bossen en soms een weg en een huis. In Kittilä is het, net als in Kuusamo, -10 graden.

Een ander stel stapt in. Hij met een gebroken enkel door de sneeuwscooter, zij een gebroken arm door het langlaufen.... Marit heeft gelijk een lotgenotengesprek, haha.

We vliegen in 4 uurtjes naar Schiphol. Daar staat speciaal personeel Marit op te wachten. In een rolstoel gaan we via de bagage-afhandeling naar STA (speciaal transport, en dat is mijn schatje natuurlijk!), waar een taxibus ons ophaalt om ons naar Almere te rijden.

Bas rijdt met mijn auto ook naar ons.
Om 23.00 uur zijn we thuis. Bas, Janny en Ivar staan ons op te wachten, in een huis met de boodschapjes van de Vegro. In de rolstoel rij ik Marit naar binnen.

En zo eindigt onze Finland reis op een wel heel aparte manier!

Morgen gaan we langs de huisarts en zal Marit in het Flevo al een MRI krijgen. Lekker snel. Vervolgens woensdag naar de trauma arts voor diagnose en behandelplan.

En dan nog een slotwoord over Finland.
We vonden het erg leuk. Prachtige natuur, rustige mensen, veel activiteiten. De temperatuur was 's nachts tot -17, overdag tot -10. Goed te doen.

En ja, we moeten nog een keer terug voor de huskytocht en het Noorderlicht. Dus....Finland.....graag tot ziens!