Dag 17: Moab - Mesa Verde

De keuze voor vandaag is de wandeling naar Delicate Arch en rijden naar Dead Horse Point danwel naar Mesa Verde dat vanwege de extra afstand niet ons reisplan zat. We kiezen voor het laatste.

Dus we rijden de 191 af naar het zuiden richting Montecello. De Moab vallei wordt gevolgd door een prairiegebied dat nauwelijks bewoond wordt. We nemen de afslag naar Newspaper Rock, een rots waarop veel oude prehistorisiche native rotstekeningen staan. De moeite waard, wel 40 minuten heen en terug.

Na Montecello wordt het gebied zowaar wat meer bewoond.
Enkele kleine, oerlelijke dorpjes waar we nog niet begraven zouden willen worden. In de grotere plaats Cortez tanken we onze dorstige camper weer bij.

Dan de laatste 7 mijlen naar Mesa Verde. We hopen op een campingplekje en dat valt zeer mee. Er staat nu helemaal niemand (voor hier is het laagseizoen; hoogseizoen is ons voor- en najaar).
We rijden direct door naar het Visitor Center en kopen daar 2 tours ($3 pp), omdat je de meeste cliff dwellings alleen met een gids kan bezoeken. We karren gelijk verder naar Balcony House, zodat we er om 16.00 uur zijn.
Onderweg zien we heel veel dode bomen. Tussen 1989 en 2003 zijn hier enorm grote bosbranden geweest. Zonde. Volgens de gids even later duurt het zo'n 300 jaar voordat er weer een normaal bos staat.

Bij Balcony House sluiten we ons aan bij de tour. Een Navajo indiaan boeit ons enorm met zijn verhaal. Vanaf de prehistorie is dit gebied bewoond door Anasazi. Deze groep heeft zich buitengewoon ontwikkeld. Tussen ca 1190 en 1280 hebben ze woningen in de rotswanden gebouwd. Veilig, koel in de zomer, warm in de winter. De bouwkunst was prima. Waarschijnlijk vanwege langdurige droogte heeft de bevolking (5000?) het gebied verlaten. Pas vanaf 1860 zijn de overblijfselen ontdekt en in kaart gebracht.
Het Balcony House was moeilijk te bereiken. Ook de tourist trail is met hinderniseen; een 10 m lange trap en een klein tunneltje vormen de toegang. En dat maakt het juist ook voor onze kinderen erg leuk. Charmant balkonnetje trouwens. Het is een bijzonder mooie plek. We genieten van het verhaal, van wat we zien en proberen ons een vroeger leven hier in te denken. Water was de heilige levensader, corn was de brandstof van de gemeenschap.

Om 18.00 uur melden we ons bij Cliff Palace, de grootste verzameling van gebouwen. Prachtig! Het schijnt niet zozeer een dorpsfuncie maar vooral ook de functie van heilige plaats te hebben gehad. We zijn onder de indruk.
Ondertussen hebben zich veel donkere wolken samengepakt en is er veel bliksem. Dit leidt tot nieuwe bosbrandjes, maar gek genoeg niet tot forse regenbuien.

Bij het Visitor Center eten we wat en in het donker rijden we terug naar de camping.
We spotten de nodige herten.
Onze plek blijkt half bezet te zijn door een andere camper + aanhanger met auto, We nemen een andere plek, maar Marit is behoorlijk kwaad.

Deze mooie, lange dag sluiten we af met 2 partijtjes Yahtzee.