Bosque Nuboso Monteverde zonder gouden kikkers
Door: Max Mouwen
Blijf op de hoogte en volg Marit, Max, Dennis en Youri
01 Augustus 2017 | Costa Rica, Sámara
Om 09.30 uur rijden we naar het Bosque Nuboso Monteverde. Dit is een nationaal park met nevelwoud. Het is in 1972 gesticht door 44 leden van de protestante 'quakers’. Deze Amerikanen uit Alabama, die absoluut niet het leger in wilden en daarom gevangen werden gezet, vestigden zich in 1951 hier in Monteverde, omdat Costa Rica zojuist in 1948 na de burgeroorlog het leger formeel heeft afgeschaft. Zij waren groot voorstander van natuurbehoud en kochten 328 om extra te beschermen. Na 20 jaar werd er een nationaal park van gemaakt en dit omvat nu 10.500 hectare.
In1983 verscheen in National Geographic een artikel over het rijke vogelgebied van Monteverde en Sant Elena, inclusief de Quetzal, en vanaf dat moment kwam de toeristenstroom op gang.
Er mogen maximaal 160 mensen tegelijkertijd in het reservaat zijn om over de 13 km trail te lopen, en wij zijn hier vandaag 4 van.
De quetzal slaat zich niet zien, wel andere vogels en vlinders. Verder geen dieren in dit vochtige bos. We wandelen tot een mooi uitzichtpunt, althans als er geen wolken zouden zijn…en na een kleine 3 uur zijn we weer terug bij de parkingang.
Daar bekijken we de vele kolibries bij een winkel met loknectar. Erg leuk!
We zien ook een foto een groep gouden kikkers. Ontdekt in 1964 en voor het laatst gezien in 1986, dus hoogstwaarschijnlijk nu uitgestorven. Misschien wel een symbool voor teloorgang van een heel ecosysteem. In onze lodge hangen kaartjes waaruit blijkt dat de eens 100% jungle in de jaren '70-’80 was gereduceerd tot ruim 30% en via natuurbehoud nu op zo’n 60% zit. De jungle herverovert in 20 jaar weer gebied terug op de mens, zoals ook in Tortugero is gebeurt, maar helaas nooit meer met de volledige oorspronkelijke biodiversiteit. Zuinig op zijn dus, en gelukkig doet Costa Rica dit op wereldschaal erg goed.
's Middags besluiten we te relaxen, voor het eerste deze vakantie geen activiteiten dus. En omdat het de hele middag en avond blijft regenen t/m een enorme onweersbui vlak boven ons is dat een hele gelukkige keuze.
En 's avonds eten we, bij wijze van uitzondering, weer in het zelfde restaurant als gisteren en spelen we ons favoriete hartenjagen.
In1983 verscheen in National Geographic een artikel over het rijke vogelgebied van Monteverde en Sant Elena, inclusief de Quetzal, en vanaf dat moment kwam de toeristenstroom op gang.
Er mogen maximaal 160 mensen tegelijkertijd in het reservaat zijn om over de 13 km trail te lopen, en wij zijn hier vandaag 4 van.
De quetzal slaat zich niet zien, wel andere vogels en vlinders. Verder geen dieren in dit vochtige bos. We wandelen tot een mooi uitzichtpunt, althans als er geen wolken zouden zijn…en na een kleine 3 uur zijn we weer terug bij de parkingang.
Daar bekijken we de vele kolibries bij een winkel met loknectar. Erg leuk!
We zien ook een foto een groep gouden kikkers. Ontdekt in 1964 en voor het laatst gezien in 1986, dus hoogstwaarschijnlijk nu uitgestorven. Misschien wel een symbool voor teloorgang van een heel ecosysteem. In onze lodge hangen kaartjes waaruit blijkt dat de eens 100% jungle in de jaren '70-’80 was gereduceerd tot ruim 30% en via natuurbehoud nu op zo’n 60% zit. De jungle herverovert in 20 jaar weer gebied terug op de mens, zoals ook in Tortugero is gebeurt, maar helaas nooit meer met de volledige oorspronkelijke biodiversiteit. Zuinig op zijn dus, en gelukkig doet Costa Rica dit op wereldschaal erg goed.
's Middags besluiten we te relaxen, voor het eerste deze vakantie geen activiteiten dus. En omdat het de hele middag en avond blijft regenen t/m een enorme onweersbui vlak boven ons is dat een hele gelukkige keuze.
En 's avonds eten we, bij wijze van uitzondering, weer in het zelfde restaurant als gisteren en spelen we ons favoriete hartenjagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
