Simadal & Vøringsfossen

Ook vandaag is het weer prachtig weer. We rijden vanaf Eidfjord het Simadal in. Het visitorscenter van de
elektriciteitscentrale is helaas al sinds 2017 dicht. Dat krijg je als met oudere gidsen rondreist. Van daar
rijden we naar Kjeåsen, een plek met twee boerderijen op 600 m hoogte. Dat rijden kan pas sinds 1974,
toen de energiemaatschappij een weg heeft aangelegd. Daarvoor moest men lopend naar het dal heen
en weer. De bouw van een van de boerderijen duurde maar liefst 30 jaar. De families, eens met 13
kinderen, leefden van de jacht en visserij en de boerderij. In de zomer liepen de kinderen dagelijks naar
school in het dal, in de winter verbleven ze daar bij familie. Een heel bijzonder leven. Met een schitterend
uitzicht over de fjord!
Na het scoren van een lunch in de plaatselijke Coop rijden we de Hardangervidda weer in. Wederom
prachtig. Ik weet bijna zeker dat Marit en ik deze weg 21 jaar geleden ook gereden hebben, en toen soms
tussen de sneeuwwanden. Toch eens nakijken thuis.
We bezoeken Vøringsfossen, een van de bekendste watervallen van Noorwegen. Een rivier stort zich 182
m naar beneden. Hier komen duidelijk veel toeristen. We rijden door naar Dyranut, want vanaf daar kan je
via de weg Tinnhoveien het verst het park in rijden. Wel een tolweg. We rijden door het prachtige
natuurgebied, een km of 12, en bereiken het eindpunt waar we een wandeling maken. De laatste
sneeuwplekken verdwijnen letterlijk onder de zon.
Op de terugweg stoppen we weer meerdere keren, zo mooi!
In Eidfjord eten we Thais bij een stal langs. Lekker.