Dag 3 San Francisco

's Nachts om half drie kwam het jetlagspook weer even bij mij buurten. Marit, Dennis en Youri sliepen goed door. Althans, tot 4.45 uur, toen de kids wakker werden en bleven.
Na eenzelfde backpackersontbijtje lopen we 5 blocks door een arme wijk naar de buslijn. Daar pakken we de bus naar Fishermans Warf. We wandelen naar Pier 33 om daar onze vooraf online bestelde tickets voor bezoek aan Alcatraz op te halen. Dat vooraf bestellen was een uitstekende actie, want zo midden in het hoogseizoen en ook nog op een zondag zijn alle tickets uitverkocht.

Om 10.00 uur varen we met de ferry in een half uurtje naar het beruchte eiland. De zon laat zich niet zien, op het water is het ca. 16 graden. Dan gaan we het eiland op. We krijgen een leuke videofilm over de historie voorgeschoteld. Even wat leuke feiten. Eerst was er op het eiland een militair fort, dat nooit in actie is geweest. Daarna diende de militaire basis als gevangenis voor andere militairen (desteurs, dronkelappen, vechtjassen e.d.). In deze periode zijn ook groepen Indianen vastgezet om ze te laten assimileren.
Pas daarna werd het de beruchte moeder der gevangenissen. Gemiddeld zaten er zo'n 260 gevangenen vast. Tot de sluiting in 1963, vanwege veel achterstallig onderhoud en hoge operationele kosten, zijn ca. 1500 mensen gevangen gehouden. Tot de sluiting hebben 36 mensen in 14 keer een poging gedaan van het eiland weg te komen. En nooit heeft iemand, mede dankzij het ijskoude water en forse waterstromingen, succesvol kunnen ontsnappen...
Beroemde gevangen waren natuurlijk Al Capone en Robert The Birdman Strout.

We krijgen een erg leuke audiotour, waarin ex-gevangenen aan het woord komen. We zien de ruimte waar de nieuwkomers gekleed werden, de enorme open doucheruimte (2x per week), de eetzaal, de kookruimte, de sportruimte en bovenal natuurlijk veel cellen.
Erg kleine cellen, zeker die waar men met extra straf eenzaam werd opgesloten.
Op Alcatraz heerste een strakke discipline. Tegen de regels muiten betekende eenzame opsluiting. Er was een strakke rassenscheiding in de celblokken conform de toenmalige Amerikaanse maatschappij. Dit hield in dat blanken wel naast Latino's en Aziaten zaten, maar zwarten zaten elders. Maar geen 2 mensen in een cel.
Een verschrikkelijk leven moet het zijn geweest.
Het bezoek aan Alcatraz duurde ruim 2,5 uur en was beslist de moeite waard.

13.30 uur zijn we weer terug aan land. We lopen naar de beroemde Pier 39. Een gekkenhuis! Wat een drukte. We bezoeken wat winkels. Dennis en Youri kopen T-shirts en ik een pet. Dennis' T-shirt is heel apart: het kleurt in de zon!
Op de pier eten we de hier beroemde Clam Chowder, een uitvinding van de Boudin-familie. Soep in een bol brood gegoten. We smullen!

Natuurlijk bekijken we de zeeleeuwenkolonie. Wel 50 liggen naast en bovenop elkaar op 2 pontons. Erg grappig hoe ze met elkaar omgaan.
Tot onze grote verbazing ziet Marit de Duitse lerares van Dennis, die we ook van ATC kennen, naast haar staan! Ze is juist klaar met ongeveer dezelfde rondreis als wij, maar dan met auto/motel. Wat een toeval, he!

We slenteren terug naar de buslijn. Het is hier een gezellige boel. Straatartiesten, zwervers, toeristen en zowaar de zon.
We lopen langs een winkel/restaurant met als thema the rainforest. Nog nooit zo'n spectaculair restaurant gezien! Fantastisch ingericht met allerlei bewegende dieren en het hele plafond vol met planten en vogels. Ook de lucht ontbreekt niet. De kinderen kijken hun ogen uit. Dat belooft nog wat voor Las Vegas.

Met de bus gaan we terug. Ik stap eerder uit om Chinatown te bezoeken. De mooiste die ik ooit buiten China gezien heb. Groot, levendig en leuk.
Doodmoe kom ik bij het hotel aan, waar Marit, Dennis en Youri aan de fles cola zitten, want in restaurants vindt Marit de cola niet te drinken. Het smaakt teveel naar chloor.

We rusten wat uit om daarna in hetzelfde restaurant te eten als gisteren. Wederom volstaan 3 borden voor 4 personen prima. Het eten is heerlijk.

Dan terug naar de hotelkamer, spullen pakken en pitten met die hap!