Dag 12: Zion - Bryce

's Ochtends rijden we de camper naar de parkeerplaats van het Visitor Center. Ik ben nog aangeschoten door een ex-ABNAMRO collega op de camping. Hij had mij ook al op Alcatraz uit de verte gespot. Grappig.
Daar pakken we de bus door de vallei (sinds 1996 verboden voor auto's vanwege de toenemende filevorming).
Het wordt ondanks de hoogte al weer snel warm. Bij Zion Lodge stappen we uit en wandelen we naar de lower, middle en upper (ik dan) Emmerald Pools. Leuk.
Dan met de bus verder naar boven naar de Temple of Iwananah. Daar kan je door de prachtige rotsvallei lopen maar de kids hebben een off day en zijn niet vooruit te branden. Daarom maar met de bus terug naar het Visitor Center. Met de camper rijden we door de tunnel naar het oosten heen richting Bryce. Direct na de tunnel is het landschap veranderd. En ten goede! De vallei was mooi, maar hier zijn de bergen spectaculair mooi! Net een filmdecor. Rode rotsformaties die allemaal net even anders zijn.
We genieten met volle teugen en stoppen met regelmaat om foto's te nemen en de video te laten draaien. De kinderen genieten ook enorm, maar dan meer van hun iPod ;-).
'Hoe vonden jullie Zion, jongens?' 'Wat is dat?' pfffff.

Zodra we Zion Park uitrijden verandert het landschap direct in groene weiden. We zien bizons! De cowboy movie is bijna compleet...

Een lange rit door het landschap, mooi maar niet spectaculair (hm, verwende toeristen!), brengt ons naar de Red Canyon, zo'n 20 miles voor Bryce Canyon. Dit geeft al een fantastisch voorproefje; prachtige rotsen en logischerwijs behoorlijk rood van kleur. Dat wordt nog wat!

Na enkele uren rijden bereiken we Bryce Canyon. Vlak ervoor nemen we een plek op Ruby's Inn, een vakantiecomplex met alles erop en eraan.
We regelen bij het inchecken gelijk het paardrijden morgenochtend van 1,5 uur. Dat was ons in Canada ook erg goed bevallen.

Als ik de camper neerzet en de riolering aansluit krijg ik gezellig aanspraak van de Amerikaanse buurvrouw. Nou zijn de Amerikanen tot nu toe zonder uitzondering erg aardig en voorkomend. Maar dit is toch een rotwijf! Ze eist op hoge toon dat we een rubberen ring moeten kopen zodat ze geen last heeft van stank. Ik zei nog dat ik wel zo'n ring zal gaan kopen, maar blijkbaar was dat nog niet genoeg: haar tirade ging nog even door. Ik stel nog voor dat zij dan maar haar caravan omdraait maar dat kwam niet zo goed over. Ze liep zelf gelijk naar de shop om te kijken of ze een rubberen ring verkopen en ja hoor. Nou om verdere escalatie met deze in omvang niet geringe tante te voorkomen heb ik maar zo'n ring gekocht. Als haar hond ook maar 1 keer teveel blaft naar mijn zin ga ik haar vragen ook zo'n ring te kopen om haar beest per direct te muilkorven! Klerewijf!!

Hierna nemen we een duik in het zwembad, dit keer weer eens een koele. Gelukkig, want naast fysiek was dit ook mentaal even nodig.

De shuttlebus gaat niet meer, dus dan maar met de camper Bryce National Park in om Sunset Point te bezoeken. Schitterend! Majestueuze rotspilaren hebben de vele jaren van erosie overleefd en maken hier een wereldwijd unieke ervaring van. Jammer dat de zon al te ver gedaald is.
In het schemerlicht rijden we de paar mijlen terug naar de camping en maken een maaltijd klaar. Dan niet te laat naar bed, want morgen hebben we weer een lange en actieve dag voor de boeg.