Mexicaanse kermis & het minst nuttige beroep
Blijf op de hoogte en volg Marit, Max, Dennis en Youri
15 November 2019 | Mexico, Playa del Carmen
Na een basic ontbijtje op het hoteldak lopen we in 10 minuten naar het strand. Het is flink warm. Zeker 10x worden we gevraagd of we een parasol willen hebben. No gracias, no gracias, no gracias, no gracias, no gracias, no gracias, no gracias, no gracias, no gracias, no gracias.
De zee is nauwelijks verkoelend, zo warm is het water. In de verte zien we Isla Cozumel liggen. Dit eiland is vanaf de 1e eeuw bewoond geweest door de Maya’s. De zon kwam in het oosten op en de zonnegod werd natuurlijk flink vereerd. Veel vrouwen gingen er naar toe in de hoop zwanger te worden. Toen de Spanjaarden hier in 1520 arriveerden leefden er zo’n 10.000 Maya’s op het eiland. In 1570 waren er nog maar 350 Maya’s over! Niet omdat de Maya’s en Spanjaarden niet vreedzaam met elkaar konden leven, wel omdat de Spanjaarden allerlei Europese ziekten als griep en mazelen meebrachten waardoor de bevolking hierdoor decimeerde. Treurig.
Nu is het een belangrijk vakantie-eiland.
Verschillende werkmannen en -vrouwen harken het strand aan. Wat een onzin. Ik kan mij geen onnuttiger beroep bedenken dan dit. Wij banjeren in elk geval gewoon door het aangeharkte zand.
Na de lunch relaxen we in het hotel. In de namiddag lopen we de 5th Avenue af. Dit is DE winkelstraat van Playa del Carmen. Een groot lint van souvenirwinkels, kledingwinkels, touroperators, bars en restaurants. Elke 10 meter worden we wel aangesproken, om gek van te worden. Na 10x keurig no gracias te hebben gezegd negeren we iedereen maar verder, want het is ondoenlijk om de beleefde toerist uit te hangen. Zodra je al ergens naar kijkt begint het gezeur en gezemel. We lopen de kilometerslange 5th Avenue af tot voorbij het Plaza Mayor. Overal is het een en al drukte. Wat een kermis!
In een Italiaans restaurant eten we pasta. En in de Cubaanse tent van gisteren nemen we weer een drankje en genieten van de lokale bands en de salsa dansende stelletjes. Wat een heerlijk sfeertje!
De zee is nauwelijks verkoelend, zo warm is het water. In de verte zien we Isla Cozumel liggen. Dit eiland is vanaf de 1e eeuw bewoond geweest door de Maya’s. De zon kwam in het oosten op en de zonnegod werd natuurlijk flink vereerd. Veel vrouwen gingen er naar toe in de hoop zwanger te worden. Toen de Spanjaarden hier in 1520 arriveerden leefden er zo’n 10.000 Maya’s op het eiland. In 1570 waren er nog maar 350 Maya’s over! Niet omdat de Maya’s en Spanjaarden niet vreedzaam met elkaar konden leven, wel omdat de Spanjaarden allerlei Europese ziekten als griep en mazelen meebrachten waardoor de bevolking hierdoor decimeerde. Treurig.
Nu is het een belangrijk vakantie-eiland.
Verschillende werkmannen en -vrouwen harken het strand aan. Wat een onzin. Ik kan mij geen onnuttiger beroep bedenken dan dit. Wij banjeren in elk geval gewoon door het aangeharkte zand.
Na de lunch relaxen we in het hotel. In de namiddag lopen we de 5th Avenue af. Dit is DE winkelstraat van Playa del Carmen. Een groot lint van souvenirwinkels, kledingwinkels, touroperators, bars en restaurants. Elke 10 meter worden we wel aangesproken, om gek van te worden. Na 10x keurig no gracias te hebben gezegd negeren we iedereen maar verder, want het is ondoenlijk om de beleefde toerist uit te hangen. Zodra je al ergens naar kijkt begint het gezeur en gezemel. We lopen de kilometerslange 5th Avenue af tot voorbij het Plaza Mayor. Overal is het een en al drukte. Wat een kermis!
In een Italiaans restaurant eten we pasta. En in de Cubaanse tent van gisteren nemen we weer een drankje en genieten van de lokale bands en de salsa dansende stelletjes. Wat een heerlijk sfeertje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
