Dag 18: Mesa Verde -Monument Valley

We hebben nog niet genoeg gezien en daarom rijden we, niet nadat Marit de Amerikaan die onze plek had afgepikt nog even de les had gelezen, het vervelende stuk in het park weer af. Het museum heeft ons immers uitgenodigd! De moeite meer dan waard. Klein, maar erg leuk en leerzaam. Veel overblijfselen en de diarama's brengen het leven van vroeger beeldend naar voren.

We bezoeken daarna Spruce Tree House, het enige complex dat je zonder gids kan en mag bezoeken. Ook erg leuk. We mogen een kiva in. Lekker koel.

Mesa Verde was zeker de moeite waard. Eind van de ochend rijden we het park uit, terug naar Cortez waar we boodschappen doen bij Safeway.
Op het parkeerterrein lunchen we maar gelijk. Tsjonge, wat is zo'n camper toch praktisch.

Inmiddels staan 1600 mijlen op de teller Dat is 2560 km. Je rijdt wat af hier. Gemiddeld rijden we denk ik zo'n 45 mph, dus je kan uitrekenen hoe lang we al rijdend in de camper hebben doorgebracht. Snap je ook waarom we dit soms een woonwagen noemen ;-).

We hebben de meest oostelijke punt van onze reis met Mesa Verde bereikt.
Vanaf Cortez rijden naar het zuiden. Het landschap wordt snel geel. Dorre prairies. We rjden verder zuidelijk dan de bedoeling was; bij Shiprock rijden we naar het westen (de slechtste weg op onze reis langs levende ghosttowns) om de 191 richting Bluff te nemen.
We passeren nog het Ute Casino, een fors gokpaleis van de plaatselijke indianen.
Na California (SF, Yosemite), Nevada (Las Vegas, Valley of Fire), Arizona (Mesquite), Utah (Zion, Bryce, Capitol Reef, Arches) en Colorado (Mesa Verde) rijden we onze 6e staat New Mexico voor een klein stukje in. Via Shiprock rijden we naar het westen richting Bluff en na Mexican Hat zijn we weer in Arizona.
Het landschap is echt woestijn geworden en niet spectaculair mooi. Op het platteland zijn de ranches heel schaars, en nergens zien we mensen. Trouwens, in de hele zuidwest zie je op het platteland, ook in de dorpjes, vrijwel niemand. Wat doet iedereen die hier wel overdag is!? Soaps kijken!?
Richting Monument Valley wordt de grond weer een stuk meer oranje en de beplanting veelvuldiger. En dat niet alleen. Donkere wolken hebben zich vanaf Mexican Hat boven Monument Valley samengetrokken. De beroemde weg 173 geeft normaal gesproken een prachtige uitzicht over de vlakte met de Indiaanse terpen, maar het lijkt nu helemaal nergens op. Teleurstelling maakt zich van mij meester. Bij een viewpoint stoppen we om toch wat foto's te maken. Er hangt een Nederlandse vlag met het wordt OPEN er op. Wat raar. Dan dringt het tot mij door dat dit de vlag is van de Navajo. Geeft toch wat verbintenis zo'n vlag, nietwaar?

Vanaf de 163 rijden we de laatste 4 mijlen Monument Valley in. Dit is geen NP, dus hier moeten we apart betalen ($25 entree incl. $10 campground).
De weg is te slecht om met de camper de 25 km af te leggen. Hiervoor kunnen we wel een jeeptour boeken. De natives zijn grote vrienden van mij, maar om hun kas nou met $ 70 pp te spekken voor een tochtje van 1,5 uur gaat echt te ver.
We rijden naar de campground, niet meer dan een afgevlakt terrein zonder enige voorzieningen (en die hebben we ook niet nodig met onze camper), maar het uitzicht over 3 grote terpen is schitterend! En dat niet alleen, de wolken verdwijnen en de dalende zon zorgt voor een prachtige oranje gloed. Wat een plaatje!

De camper staat prima op de rand, de hitte valt mee als je niets doet en we genieten al lezende van het uitzicht. De bbq gaat aan en als de sterren verschijnen verhalen we over onze mooie reizen in het verleden en mogelijke reizen de ruimte in. Het is een erg leuke avond.
Leuk met de kids zo lekker te kunnen kletsen.

De nacht is warm, maar niet warm genoeg om de generator en airco aan te zetten.