Dag 14: Bryce-Capitol Reef
Door: Max
Blijf op de hoogte en volg Marit, Max, Dennis en Youri
19 Augustus 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Om 10.00 uur splitst ons gezin. Dennis en Youri gaan pootje baden in het binnenbad van Ruby's Inn/Best Western. Vier weken zwemvakantie hadden ze ook erg leuk gevonden....
Marit en ik tuffen met onze Ford Freedom Elite naar Sunrise Point om nog een laatste keer van het mooie schouwspel dat Bryce te bieden heeft te kunnen genieten. Het is lekker rustig 's ochtends en we kunnen ons weer een half uurtje verwonderen over moeder natuur. De rook is grotendeels opgetrokken, dus het zicht is stukken beter dan gisteren.
Dan pikken we onze 2 dolfijnen op uit hun basin en vertrekken. Ruby's Inn was een leuke ervaring alles bij elkaar.
We tuffen weer over de S12 Scenic Byway verder naar het oosten. Nietszeggende plaatsjes als Tropic, Cannonville, Henrieville en Escalante trekken zich aan ons voorbij. Tussen deze rustieke ranch-verzamelingen (wel erg leuk om te zien voor ons; we verbazen ons over de rotzooi om de huizen) rijden we hele afgelegen stukken die soms wat saai zijn, maar vaak prachtig en qua natuur erg afwisselend. Rotsgebieden, akkergebieden, woestijngebieden. We komen op de maan, via Mars en Pluto en Avatar land naar Mercurius en onbekende science fiction werelden. Wat een fenomeen, die Amerikaanse natuur. Je moet wat mijlen afleggen, maar dan zie je ook wat!
Mogen we niet 1 berg van die Amerikanen in Nederland zetten? Grappig om op nu.nl te lezen dat een groep mensen daadwerkelijk een berg willen in Nederland willen laten ontstaan. Nou, inspiratie genoeg hier!
In het gehucht Escalante spreek ik tijdens het tanken een Amerikaan die in Duitsland als missionaris heeft gewerkt. Hij heeft ook Nederland enkele keren bezocht. Tja, de wereld is best klein met al dat gereis.
Dan komt Boulder in het zicht. Dit is bekend als het dorp wat nog als laatste in de USA de postkoets nodig had (1947). Lang bleef het afgesloten van de rest van de wereld. Vanaf Escalante 3 dagen met de bottentestende paard en wagen. De Mormonen die hier gesettled waren moeten een hard bestaan hebben gehad. De zomers zijn lekker maar de winters lang en koud. In Boulder bezoeken we een opgraving van een indianendorpje (Anasazi) van ca. 200 mensen, die hier 950 jaar geleden gedurende zo'n 50 jaar hebben gewoond en het daarna, waarschijnlijk zelf met vuur aangestoken, weer hebben verlaten om onbekende reden.
Op de 3000 m hoge pas van Boulder Mountain, een prachtig rotsgebied, krijgen we zowaar regen met een enkele hagelsteen. Lekker verkoelend. Hierna komen we in een gebied wat pas in 1872, als laatste van heel USA, in kaart werd gebracht. Door ene Powel. Het blijkt een gebied waar veel dinosauriers opgegraven worden, omdat de natuurlijke omstandigheden zorgen voor een relatief gemakkelijke conservering van overleden dieren in combinatie met een opwaardse beweging van de aardkorst. Nog steeds zijn grote delen van dit desolate gebied niet onderzocht.
We komen te praat met een Engels gezin. Ze zijn onder de indruk van onze motorhome. Zelf rijden ze in een auto van motel naar motel. Voor een motel zijn ze gemiddeld ook al $ 100 kwijt. Dus dat tezamen met een huurauto maakt hun kosten ongeveer gelijk aan de onze. Maar wij hebben veel meer comfort (spullen niet steeds in en uit laden, koelkast en toilet altijd bij de hand, een eigen plekkie om te koken en te eten).
Ze zijn onder de indruk. Volgende keer nemen ze vast ook een camper. Het is, net als in onze Canadese vakantie, een geweldige manier van reizen.
Door Dixie National Forest rijden we in een naaldbomenlandschap naar de leuke ranching town Torrey. Daar doen Dennis en ik inkopen voor het avondeten en omdat het al laat is rijden we snel de eerste 10 mijlen (16 km) van de highway 24 naar het Visitor Center en de campground van Capitol Reef, ons einddoel van vandaag.
Wow!! Die 10 mijlen zijn echt schitterend! Rood zandsteen met stukken blauw/grijs turqoise gruis en mintgroene beplanting. Het kan niet op met die natuur hier! Mogen wij hier ook een beetje van?!
In Fruita Valley van het huidige Visitor Center en campground heeft de mormoon Calvin Pendleton in 1908 zich met een boerderij met akkers en een boomgaard gevestigd. In 1916 heeft hij dit doorverkocht aan ene Jorgen Jorgenson, die het in 1928 heeft verkocht aan zijn schoonzoon Dewey Gifford. Die heeft er tot 1968 gewoond. Tja, die Amerikaanse historie is vaak nog zo kort dat je er nog zoveel van kan zien en alles goed kunt plaatsen dat het heel erg leuk is.
De goed verzorgde camping is zeker niet vol en een plaats voor onze RV hebben we snel gevonden.
Eerst snel een pasta koken en verorberen want we zijn hongerig.
Dan maken we een wandelingetje naar de boerderijwoning. Het is nu een museum en 's avonds gesloten. Wat een mooie vallei is dit. Er lopen heel veel herten rond die niet schuw zijn. Ondanks het harde bestaan vroeger moet de prachtige natuur veel vergoed hebben.
We hebben helaas een forse tegenvaller in Capitol Reef. De Scenic Drive is afgesloten t/m zaterdag omdat deze geasfalteerd wordt. Erg jammer, want deze leek mij prachtig. In ons strakke tijdschema kunnen we hier niet op wachten.
Balen, maar ja dat hoort bij reizen.
We eindigen deze lange reisdag met een spelletje rummikub.
's Nachts valt wederom een beetje regen.
Marit en ik tuffen met onze Ford Freedom Elite naar Sunrise Point om nog een laatste keer van het mooie schouwspel dat Bryce te bieden heeft te kunnen genieten. Het is lekker rustig 's ochtends en we kunnen ons weer een half uurtje verwonderen over moeder natuur. De rook is grotendeels opgetrokken, dus het zicht is stukken beter dan gisteren.
Dan pikken we onze 2 dolfijnen op uit hun basin en vertrekken. Ruby's Inn was een leuke ervaring alles bij elkaar.
We tuffen weer over de S12 Scenic Byway verder naar het oosten. Nietszeggende plaatsjes als Tropic, Cannonville, Henrieville en Escalante trekken zich aan ons voorbij. Tussen deze rustieke ranch-verzamelingen (wel erg leuk om te zien voor ons; we verbazen ons over de rotzooi om de huizen) rijden we hele afgelegen stukken die soms wat saai zijn, maar vaak prachtig en qua natuur erg afwisselend. Rotsgebieden, akkergebieden, woestijngebieden. We komen op de maan, via Mars en Pluto en Avatar land naar Mercurius en onbekende science fiction werelden. Wat een fenomeen, die Amerikaanse natuur. Je moet wat mijlen afleggen, maar dan zie je ook wat!
Mogen we niet 1 berg van die Amerikanen in Nederland zetten? Grappig om op nu.nl te lezen dat een groep mensen daadwerkelijk een berg willen in Nederland willen laten ontstaan. Nou, inspiratie genoeg hier!
In het gehucht Escalante spreek ik tijdens het tanken een Amerikaan die in Duitsland als missionaris heeft gewerkt. Hij heeft ook Nederland enkele keren bezocht. Tja, de wereld is best klein met al dat gereis.
Dan komt Boulder in het zicht. Dit is bekend als het dorp wat nog als laatste in de USA de postkoets nodig had (1947). Lang bleef het afgesloten van de rest van de wereld. Vanaf Escalante 3 dagen met de bottentestende paard en wagen. De Mormonen die hier gesettled waren moeten een hard bestaan hebben gehad. De zomers zijn lekker maar de winters lang en koud. In Boulder bezoeken we een opgraving van een indianendorpje (Anasazi) van ca. 200 mensen, die hier 950 jaar geleden gedurende zo'n 50 jaar hebben gewoond en het daarna, waarschijnlijk zelf met vuur aangestoken, weer hebben verlaten om onbekende reden.
Op de 3000 m hoge pas van Boulder Mountain, een prachtig rotsgebied, krijgen we zowaar regen met een enkele hagelsteen. Lekker verkoelend. Hierna komen we in een gebied wat pas in 1872, als laatste van heel USA, in kaart werd gebracht. Door ene Powel. Het blijkt een gebied waar veel dinosauriers opgegraven worden, omdat de natuurlijke omstandigheden zorgen voor een relatief gemakkelijke conservering van overleden dieren in combinatie met een opwaardse beweging van de aardkorst. Nog steeds zijn grote delen van dit desolate gebied niet onderzocht.
We komen te praat met een Engels gezin. Ze zijn onder de indruk van onze motorhome. Zelf rijden ze in een auto van motel naar motel. Voor een motel zijn ze gemiddeld ook al $ 100 kwijt. Dus dat tezamen met een huurauto maakt hun kosten ongeveer gelijk aan de onze. Maar wij hebben veel meer comfort (spullen niet steeds in en uit laden, koelkast en toilet altijd bij de hand, een eigen plekkie om te koken en te eten).
Ze zijn onder de indruk. Volgende keer nemen ze vast ook een camper. Het is, net als in onze Canadese vakantie, een geweldige manier van reizen.
Door Dixie National Forest rijden we in een naaldbomenlandschap naar de leuke ranching town Torrey. Daar doen Dennis en ik inkopen voor het avondeten en omdat het al laat is rijden we snel de eerste 10 mijlen (16 km) van de highway 24 naar het Visitor Center en de campground van Capitol Reef, ons einddoel van vandaag.
Wow!! Die 10 mijlen zijn echt schitterend! Rood zandsteen met stukken blauw/grijs turqoise gruis en mintgroene beplanting. Het kan niet op met die natuur hier! Mogen wij hier ook een beetje van?!
In Fruita Valley van het huidige Visitor Center en campground heeft de mormoon Calvin Pendleton in 1908 zich met een boerderij met akkers en een boomgaard gevestigd. In 1916 heeft hij dit doorverkocht aan ene Jorgen Jorgenson, die het in 1928 heeft verkocht aan zijn schoonzoon Dewey Gifford. Die heeft er tot 1968 gewoond. Tja, die Amerikaanse historie is vaak nog zo kort dat je er nog zoveel van kan zien en alles goed kunt plaatsen dat het heel erg leuk is.
De goed verzorgde camping is zeker niet vol en een plaats voor onze RV hebben we snel gevonden.
Eerst snel een pasta koken en verorberen want we zijn hongerig.
Dan maken we een wandelingetje naar de boerderijwoning. Het is nu een museum en 's avonds gesloten. Wat een mooie vallei is dit. Er lopen heel veel herten rond die niet schuw zijn. Ondanks het harde bestaan vroeger moet de prachtige natuur veel vergoed hebben.
We hebben helaas een forse tegenvaller in Capitol Reef. De Scenic Drive is afgesloten t/m zaterdag omdat deze geasfalteerd wordt. Erg jammer, want deze leek mij prachtig. In ons strakke tijdschema kunnen we hier niet op wachten.
Balen, maar ja dat hoort bij reizen.
We eindigen deze lange reisdag met een spelletje rummikub.
's Nachts valt wederom een beetje regen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
