Tree of life, Puerto Viejo en een verraderlijk zee
Door: Max Mouwen
Blijf op de hoogte en volg Marit, Max, Dennis en Youri
24 Juli 2017 | Costa Rica, Cahuita
Na een prima ontbijt gaan we om 09.30 uur naar Tree of Life, een opvangcentrum voor dieren met een botanische tuin. Helaas is het hek gesloten en gaat het pas om 11.00 uur open. Dan maar weer terug naar de lodge en wat relaxen.
Om 11.00 uur zijn we er weer. De Nederlandse eigenaresse Patricia heet ons welkom samen met een Zwitsers gezin en een Zwitsers meisje dat alleen reist. De eigenaresse leidt ons fanatiek rond en geeft ons uitleg over de dieren en veel planten- en boomsoorten. Van bloemen als spons met shampoogeur tot bomen met vruchten zacht als een teddybeer. En van papegaaien tot apen en herten.
Erg interessant.
In Cahuita eten we een broodje Caribische zoetigheid, ook een tip van de Zwitserse eigenaar.
Dan rijden we naar Puerto Viego, zo'n 16 km verderop.
Ook zo'n Caribische sfeer, maar wel een stuk drukker. En gezellig.
We rijden naar een strand. Hoewel het een beetje regent nemen Marit en ik een duik. De watertemperatuur is warm! Wel is er een sterke stroming. 10 meter van de kustlijn wordt al snel 30 meter en binnen enkele minuten al 50! We drijven af! Dennis ziet het en gebaart terug te komen, als wij tegelijkertijd ook ineens in de gaten krijgen dat we afdrijven. We proberen terug te zwemmen maar dat lukt niet echt. Ik zie in de verte een life guard de zee in komen richting ons, we zijn gezien. Maar ik word doodmoe. Ik raak in paniek en schreeuw tegen Marit, die 10 meter verder van mij zwemt dat ik snel moe word. Marit heeft zich net verslikt in een slok zeewater. We schreeuwen en gebaren naar Dennis om hulp. Marit raakt een beetje in paniek, omdat ik in paniek raak van vermoeidheid. Ze schreeuwt nog dat ik gewoon moet drijven, maar ik hoor het niet. Zij heeft nog wèl kracht om door te zwemmen richting een zandbank links van ons. Dennis heeft ons gelukkig prima in de gaten. De lifeguard zie ik nergens meer. Ik voel mijn krachten weer wat terugkomen en we proberen weer terug te zwemmen, en dat lukt zowaar. Op zo'n 30 meter van de zandlijn komt de lifeguard met zijn surfboard. Hij was eerst teruggerend om zijn board op te halen. Daarom bleef Dennis, die dit allemaal zag, best rustig. Gelukkig was de lifeguard echt niet meer nodig, maar is wel nog echt naar ons toegekomen. Marit haar bovenstukje is door de kracht van de golven zelfs los geschoten en doet in die ruige golven gauw haar bovenstukje nog aan.
Erg geschrokken komen we weer op het strand terug. En moeten we echt even bijkomen. Wat een verrader, die zee!
We gaan naar Parque Nacional de Cahuita, maar het is al 15.35 uur en 16.00 uur gaat het park dicht. Via de parkwacht boek ik wel gelijk een snorkeltocht voor morgenochtend. Hij wijst ons nog op een kleine, citroengele giftige slang op een boom. We maken rechtsomkeert, terug naar Puerto Viejo. We wandelen op ons gemak door het plaatsje heen en komen Tim en Thea weer tegen!
We genieten van een prachtige zonsondergang op Playa Negra, waar het zand echt superzwart is! Een naar bleek Spaanse vrouw leert ons kokosnoten tegen een boom kapot slaan, waardoor we het sap kunnen drinken.
Met de Toyota karren we in het donker terug naar Cahuita en eten eenvoudig maar lekker bij Coco Rico.
20.00 uur zijn we terug bij onze lodge.
Om 11.00 uur zijn we er weer. De Nederlandse eigenaresse Patricia heet ons welkom samen met een Zwitsers gezin en een Zwitsers meisje dat alleen reist. De eigenaresse leidt ons fanatiek rond en geeft ons uitleg over de dieren en veel planten- en boomsoorten. Van bloemen als spons met shampoogeur tot bomen met vruchten zacht als een teddybeer. En van papegaaien tot apen en herten.
Erg interessant.
In Cahuita eten we een broodje Caribische zoetigheid, ook een tip van de Zwitserse eigenaar.
Dan rijden we naar Puerto Viego, zo'n 16 km verderop.
Ook zo'n Caribische sfeer, maar wel een stuk drukker. En gezellig.
We rijden naar een strand. Hoewel het een beetje regent nemen Marit en ik een duik. De watertemperatuur is warm! Wel is er een sterke stroming. 10 meter van de kustlijn wordt al snel 30 meter en binnen enkele minuten al 50! We drijven af! Dennis ziet het en gebaart terug te komen, als wij tegelijkertijd ook ineens in de gaten krijgen dat we afdrijven. We proberen terug te zwemmen maar dat lukt niet echt. Ik zie in de verte een life guard de zee in komen richting ons, we zijn gezien. Maar ik word doodmoe. Ik raak in paniek en schreeuw tegen Marit, die 10 meter verder van mij zwemt dat ik snel moe word. Marit heeft zich net verslikt in een slok zeewater. We schreeuwen en gebaren naar Dennis om hulp. Marit raakt een beetje in paniek, omdat ik in paniek raak van vermoeidheid. Ze schreeuwt nog dat ik gewoon moet drijven, maar ik hoor het niet. Zij heeft nog wèl kracht om door te zwemmen richting een zandbank links van ons. Dennis heeft ons gelukkig prima in de gaten. De lifeguard zie ik nergens meer. Ik voel mijn krachten weer wat terugkomen en we proberen weer terug te zwemmen, en dat lukt zowaar. Op zo'n 30 meter van de zandlijn komt de lifeguard met zijn surfboard. Hij was eerst teruggerend om zijn board op te halen. Daarom bleef Dennis, die dit allemaal zag, best rustig. Gelukkig was de lifeguard echt niet meer nodig, maar is wel nog echt naar ons toegekomen. Marit haar bovenstukje is door de kracht van de golven zelfs los geschoten en doet in die ruige golven gauw haar bovenstukje nog aan.
Erg geschrokken komen we weer op het strand terug. En moeten we echt even bijkomen. Wat een verrader, die zee!
We gaan naar Parque Nacional de Cahuita, maar het is al 15.35 uur en 16.00 uur gaat het park dicht. Via de parkwacht boek ik wel gelijk een snorkeltocht voor morgenochtend. Hij wijst ons nog op een kleine, citroengele giftige slang op een boom. We maken rechtsomkeert, terug naar Puerto Viejo. We wandelen op ons gemak door het plaatsje heen en komen Tim en Thea weer tegen!
We genieten van een prachtige zonsondergang op Playa Negra, waar het zand echt superzwart is! Een naar bleek Spaanse vrouw leert ons kokosnoten tegen een boom kapot slaan, waardoor we het sap kunnen drinken.
Met de Toyota karren we in het donker terug naar Cahuita en eten eenvoudig maar lekker bij Coco Rico.
20.00 uur zijn we terug bij onze lodge.
-
24 Juli 2017 - 07:37
Brigitte En Danny Halberstadt:
Willen jullie ons niet meer zo laten schrikken!?
Pff, gelukkig goed afgelopen, zeg!
Prachtige foto's! Leuk dat we met jullie mogen meegenietn
Veel plezier daar! Op naar t volgend verhaal en foto's ! Groetjes, Adios! -
24 Juli 2017 - 07:56
Bas:
Ja sorry om mijn reactie. Ik mag natuurlijk blij zijn, dat Max dit nog kan schrijven.
Ik kom net mijn bed uit en dan lees ik dit. Ik ben me rot geschrokken!
Graag een beetje voorzichtiger en verantwoorder in het vervolg!
Veel plezier en een prettige vakantie! -
24 Juli 2017 - 08:47
Lisette:
Willen jullie dat nóóit meer doen!! Doodeng! Veel plezier nog! -
24 Juli 2017 - 11:24
Janny:
Wat fijn dat jullie Dennis bij jullie hebben om op jullie te letten! Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
